12/9/11

το σπίτι με τα περιστέρια



Μεσημέρι ήρεμο.
Περνώ διακριτικά κι αθόρυβα μπροστά από σπίτια και αυλές,
ησυχία, το χωριό κοιμάται.
Μια παλιά νοικοκυρά ρίχνει με το μπακράτσι νερό στο τσιμέντο της αυλής.
Εκείνο τσιτσιρίζει, όπως το λάδι στην κατσαρόλα και στεγνώνει γρήγορα.
Περπατώ ….

Επί τέλους έφθασα.

Το είχα δει το σπίτι, σε μια φωτογραφία της Αθηνάς.
Καλά, η Αθηνά, έχει μεράκι σ΄αυτά, δεν τραβάει φωτογραφίες, δημιουργεί ποιήματα – εικόνες.
Όταν είδα τη φωτογραφία, δεν ήξερα ποιό είναι το σπίτι, ούτε κι η Αθηνά θυμότανε σε ποιά γειτονιά.
Αλλά, το ανακάλυψα.
Εγκαταλελειμμένο στη φθορά του χρόνου, με παράθυρα που χάσκουν, στόματα θαρρείς που θέλουν να πουν πολλά, αλλά σωπαίνουν, μη χαλάσουν τη στασιμότητα των άδειων δωματίων.
Να το σιδερένιο κρεβάτι με τα σχέδια από νίκελ, μα τα περιστέρια, πού είναι τα περιστέρια;
Στη φωτογραφία της Αθηνάς, υπήρχαν και δυο περιστέρια κι ίσως για αυτό κι εκείνη αποθανάτισε τη στιγμή.
Μοιάζανε σαν να ήταν ένοικοι πραγματικοί του σκηνικού ή σαν ένας παλιός πίνακας κεντητός πισωβελονιά, μπορεί και κάτι από έργο του Τσαρούχη ή του Φασιανού.
Τα περιστέρια καθότανε στο κάγκελο του κρεβατιού και κοίταζαν τον απέναντι έρημο ασβεστωμένο τοίχο …
Περίμενα μήπως και φανούνε, αλλά τίποτα.
Κάτι μου έλεγε ότι το΄χουνε κάνει σπίτι τους και κουρνιάζουν εδώ.
Ρίχνω τη ματιά μου παραμέσα.
Ένα σερβάν, δεκαετίας του 50, με μισοσπασμένο τον καθρέφτη (ο καθρέφτης σίγουρα ήταν σχέδιο συννεφάκι, με τρεις καμπύλες - δύο μικρές και τη μεγάλη στη μέση). Οι τοίχοι λουλακί, ξεθωριασμένοι πιά, όπως και τα κάδρα, που αμυδρά μπορείς να ξεχωρίσεις ένα πλοίο, μια ωραία κοπέλα, ένα ανθοδοχείο με λουλούδια.

Μεσημέρι ακίνητο.

..… και τα πορτοκαλί λουλούδια της περικοκλάδας στο ακατοίκητο σπίτι ανθίζουν κόντρα στην εγκατάλειψη, ίσως γιατί τους φτάνει το νεράκι του Θεού και το ευλογημένο χώμα του νησιού.

Απόσπασμα από την στήλη «όσα δεν είπαμε» της Κούλας Καραμηνά-Πόθου
στην εφημερίδα ΟΙ ΡΙΖΕΣ ( Ιούνιος 2011)





Την ευχαριστώ πολύ

4 σχόλια:

Giorgos Varvakis είπε...

Έξοχο δημοσίευμα με συναρπαστική γλώσσα και υπέροχες εικόνες!!!
Σαν κι αυτή, που έδωσε την αφορμή...!!!
Το ίδιο κι η μουσική. Εξαιρετική επιλογή. Θαρρείς και το καλοκαιρινό καταμεσήμερο ξεπηδάει μέσα από τις νότες..
Τέλειο, μπράβο!!!!!!!!!!
Φιλιά & "καλημέρα" και στις δύο κυρίες :)

Κούλα Καραμηνά είπε...

Αυτές οι βόλτες είναι ανάταση ψυχής. ευτυχώς που υπάρχει επικοινωνία, υλικό θαυμάσιο και μπορούμε να εκφράζουμε συναισθήματα,"συν Αθηνά... και χείρα κίνει". Ευχαριστούμε κ.Βαρβάκη για το σχόλιο.

Aθηνά Π.Κ. είπε...

G Varvaki καλώς όρισες,
σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,
ξέροντας το πόσο καλή είναι η σχέση σου με την μουσική (έχω κατεβάσει πολλά τραγούδια από το μπλογκ σου), με την φωτογραφία (έχω θαυμάσει πολλές φωτο σου) και τον γραπτό σου λόγο (ειδικά ό,τι έχει γραφτεί από σένα για το νησί από καρδιάς),
οπότε το σχόλιό σου έχει ιδιαίτερη αξία !!
Το κείμενο της Κούλας , είναι ένα από τα εκατοντάδες αξιόλογα που έχει γράψει ,
ήταν πολύ μεγαλύτερο , γεμάτο μυρωδιές και εικόνες από την καθημερινότητα στη Σάμο ,
απλά ανάρτησα μόνο το κομμάτι που αφορά τη συγκεκριμένη φωτογραφία!
Με την Κούλα έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν, θαυμάζω τον γραπτό της λόγο, κείμενα και ποιήματα και στο παρελθόν έχω ξαναναρτήσει δικά της γραπτά, νομίζω πως ταιριάζει η φωτογραφική μου ματιά για το νησί με τις λέξεις, τους στίχους και τις περιγραφές της για αυτό !
Να΄σαι καλά, πολλούς χαιρετισμούς

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Κούλα καλημέρα, πού την ανακάλυψες την ανάρτηση ?
Κατ΄αρχάς σ΄ευχαριστώ για όλα τα καλά σου λόγια στην εφημερίδα, σχετικά με τη φωτογραφία μου και γενικά με ό,τι έγραψες για μένα,
κι έπειτα σ΄ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο !!

Το κείμενο ολόκληρο ήταν πολύ όμορφο , διαβάζοντάς το,
περπάτησα στα σοκάκια πλάι σου , είδα γλάστες με λουλούδια και κυράδες να τα ποτίζουν, μύρισα φασολάκια γιαχνί και βρήκα ξανά εκείνο το παλιό σπίτι με τα περιστέρια, ακούμπησα το παλιό σερβάν, κοιτάχτηκα στον καθρέπτη, και κράτησα ενθύμιο ένα λουλουδάκι από την περικοκλάδα της εγκαταλελειμένης αυλής !!
Το πιστεύεις ότι χάρηκα που δεν γκρεμίστηκε , που είναι εκεί ακόμα για να θυμίζει άλλες εποχές ?
Το κείμενο (όπως τα περισσότερα δικά σου)ήταν περιγραφικό, νοσταλγικό, ταξιδιάρικο,
γεμάτο εικόνες,ήχους και μυρωδιές,
όμορφα , απλά,καθημερινά πράγματα από τη ζωή και φυσικά αγάπη για το νησί μας !!!!
Χαρά μου , που μια φωτογραφία μου ήταν πηγή έμπνευσης για το υπέροχο κείμενό σου και επιπλέον ήταν η αφορμή να κάνεις μια βόλτα στο όνειρο !!
Να΄σαι καλά, πολλούς χαιρετισμούς